Zasadniczym celem artykułu jest analiza zasad prawnych zawartych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r., które stanowią podstawę dla uznania ważności medycznych oświadczeń pro futuro. Podnoszona problematyka jest aktualna, ponieważ wraz ze wzrostem świadomości konstytucyjnych praw i wolności oraz praw pacjenta w społeczeństwie, a także zmian demograficznych obejmujących starzenie się ludzkości, permanentnie podnoszony jest w piśmiennictwie i doktrynie dyskurs w przedmiocie autonomii pacjenta, wyrażającej się w samostanowieniu o swoim leczeniu. Kwestia ta ma ścisły związek z oświadczeniem pro futuro. Pomimo braku regulacji ustawowych przedmiotowego oświadczenia rodzącego skutki na przyszłość w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych można przyjąć, że Konstytucja RP daje podstawę dla uznania prawnie wiążącego charakteru tego rodzaju oświadczeń woli.