ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (43-64)
Etos powszechnej solidarności – wołanie o odpowiedzialność
współczesnego człowieka
Więcej
Ukryj
1 |
Prodziekan Wydziału Prawa i Administracji,
Kierownik Katedry Teorii, Filozofii Prawa i Praw Człowieka
Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie |
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Autor snuje refleksję na temat tego, że w obecnych czasach konieczna jest powszechna
solidarność, wynikająca z odpowiedzialności współczesnego człowieka.
Wskazuje na potrzebę odnowy pojedynczych osób, jak i społeczeństwa, która
będzie w stanie zapewnić ludzkości sprawiedliwość, solidarność, troskę, uczciwość,
jak również zaspokoić potrzeby i prawa człowieka.
Solidarność, będąca dobrem publicznym, należąca do natury społeczeństwa
domaga się jej urzeczywistnienia dla dobra ludzkości. Nie wystarczy, aby była
odgórnie zadekretowana prawnie (w międzynarodowych aktach prawnych), lecz
potrzebuje aktywnego uczestnictwa we wspólnocie, partycypacji w niej, w tworzeniu
więzi międzyludzkiej, realizacji interesu wspólnego. W społeczeństwach
współczesnej zglobalizowanej przestrzeni jednym z instrumentów budowania
kultury tolerancji winna stać się komunikacja spełniająca wymogi etyczne. Uznać
należy, iż transmitowanie informacji o uzgodnionych wartościach za pomocą języka,
a także sam język winne stać się przekaźnikami wartości. Narody, rządy
państw zostały sprowokowane do ponownego przedyskutowania, rozpatrzenia
życia społecznego, politycznego i ekonomicznego od strony podstaw antropologicznych,
etyczno-solidarnościowych i prawnych przy uwzględnieniu poprawnej
wizji człowieka, społeczeństwa i demokracji.
REFERENCJE (33)
1.
Bamyeh, M.A. (2007). Fluid Solidarities. Affiliations beyond the nation. W: J. Goodman, P. James (red.), Nationalism and Global Solidarities. Alternative Projections to Neoliberal Globalization, London–New York: Routledge/Warwick Studies in Globalisation, s. 160.
2.
Bauman, Z. (2004). Życie na przemiał, tłum. T. Kunz, Kraków: Wydawnictwo Literackie, s. 13, 27, 133 i n.
3.
Baurmann, M. (1999). Solidarity as a Social Norm and as a Constitutional Norm. W: K. Bayertz (red.), Solidarity, Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, s. 234.
4.
Bielska-Brodziak, A., Bogucka, I. (2012). Solidaryzm jako termin prawny i jego funkcjonowanie w praktyce orzeczniczej. W: A. Łabno (red.), Idea solidaryzmu we współczesnej filozofii prawa i polityki, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, s. 206–207.
5.
Coicaud, J.M., Wheeler, N.J. (2008). National Interest and International Solidarity. Particular and Universal Ethic in International Life, Tokyo–New York– Paris: United Nations University Press.
6.
Conçado Trindade, A.A. (2010). International Law for Humankid. Towards a New Jus Gentium, Leiden–Boston: Brill Nijhoff.
7.
De Beer, P., Koster, F. (2009). Sticking Together or Falling Apart? Solidarity in an Era of Individualization and Globalization, Amsterdam: Amsterdam University Press, s. 42.
8.
Donati, P. (2009). What Does „Subsidiarity” Mean? The Relational Perspective, „Journal of Markets & Morality” nr 12/2, s. 223.
9.
Dubisz, S. (red.) (2008). Słownik języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, t. P–Ś, s. 1297.
10.
Encyklopedia Katolicka, t. 4, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 1973, kal. 1195–1196.
11.
Filek, J. (2003). Filozofia odpowiedzialności XX wieku, Kraków: „Znak”.
12.
Finnis, J.M. (1998). Aquinas. Moral, Political and Legal Theory, Oxford: Oxford University Press; zob. idem (2001), Prawo naturalne i uprawnienia naturalne, tłum. K. Lossman, Warszawa: „ABC”.
13.
Gould, C.C. (2007). Transnational Solidarities, „Journal of Social Philosophy” nr 38/1, s. 148–164.
14.
Habermas, J. (1990). Justice and Solidarity: On the Discussion Concerning Stage. W: T.E. Wren (red.), The Moral Domain, Cambridge: MIT Press, s. 228.
15.
Jonas, H. (1996). Zasady odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, Kraków: „Platan”.
16.
Kolers, A.H. (2012). Dynamics of Solidarity, „The Journal Political Philosophy” nr 20(4), s. 365–383.
17.
Łomny, Z. (1995). Człowiek i edukacja wobec przemian globalnych, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, s. 140 i n.
18.
Jedynak, S. (red.) (1994). Mały słownik etyczny, Bydgoszcz: „Branta”, s. 60.
19.
Maritain, J. (2001). Dziewięć wykładów o podstawowych pojęciach filozofii moralnej, tłum. J. Merecki SDS, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, s. 176.
20.
Markowski, A., Pawelec, R. (2001). Słownik wyrazów obcych i trudnych, Warszawa: Wydawnictwo Wilga, s. 804.
21.
Olejnik, S. (1985). Etos, etyka pracy zawodowej. W: idem (red.), W kręgu moralności chrześcijańskiej, Warszawa: ODiSS, s. 216.
22.
Ossowska, M. (2000). Ethos rycerski i jego odmiany, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 7.
23.
Rippe, K.P. (1998). Diminishing Solidarity, „Ethical Theory and Moral Practice” nr 1, s. 355–374.
24.
Slaughter, A.J. (2005). Security, Solidarity and Sovereignty: The Grand Themes of UN Reform, „American Journal of International Law” t. 99, nr 3, s. 619–631.
25.
Stępień, B.A. (1995). Wstęp do filozofii, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, s. 342.
26.
Stjerno, S. (2004). Solidarity in Europe. The History of an Idea, Cambridge: Cambridge University Press, s. 42–317.
27.
Styczeń, T. (1993). Wprowadzenie do etyki, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, s. 265.
28.
Childress, D.E. (red.) (2012). The Role of Ethic in International Law, III, Cambridge: Cambridge University Press.
29.
Tkacz, S., Wentkowska, A. (2012). O naturze teoretyczno-prawnej i uwikłaniach pojęcia „solidaryzm”. W: A. Łabno (red.),Idea solidaryzmu we współczesnej filozofii prawa i polityki, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, s. 206–207.
30.
Turner, A. (2001). Just Capital. The Liberal Economy, London: Macmillan Pub Ltd.
31.
Weber, M. (2007). The Concept of Solidarity in the Study of World Politics: Towards a Critical Theoretic Understanding, „Review of International Studies” nr 33, s. 698.
32.
Weil, S. (1949). L’enracinement: prélude á une déclaration des devoirs envers l’être humain, Paris: Gallimard, s. 8.
33.
Wolfram, R., Kojima C. (red.) (2010). Solidarity: A Structural Principle of International Law, Heidelberg–Dordrecht–London–New York: Springer- Verlag Berlin Heidelberg.