Niniejsze opracowanie podejmuje próbę dokonania analizy genezy i ewolucji samorządu terytorialnego w Finlandii na tle przedstawienia istoty i idei pojęcia samorządności znanej w nordyckiej kulturze prawnej i ustrojowej. Wartym podkreślenia jest fakt, iż pojęcie to wywodzi się z odmiennych niż w większości krajów europejskich źródeł oraz jest dosyć oryginalne w swoim ujęciu i charakterystyczne wyłącznie dla tej części kontynentu. Celem opracowania jest zatem analiza kształtowania się władzy lokalnej w oparciu o samorząd na ziemiach fińskich, którą dokonano w kontekście determinujących ją warunków historycznych, tj. wielowiekowego braku państwowości Finlandii, przez długi czas zdominowanej przez Szwedów, a później włączonej w skład Imperium Rosyjskiego; wreszcie uzyskania w 1917 roku niepodległości, co umożliwiło Finom rozwinięcie i wcielenie w życie idei państwa, w którym jego zadania na rzecz zaspokajania podstawowych potrzeb społeczeństwa w dużym stopniu wykonywane są przez organy wspólnot lokalnych. Współcześnie samorząd lokalny w Finlandii jest zorganizowany w sposób jednostopniowy i funkcjonuje wyłącznie na szczeblu gminnym. Niemniej badania nad tą prężnie rozwijającą się instytucją nie sposób przeprowadzić bez odniesienia się do, stale zmieniających się w tych okolicznościach historycznych, struktury terytorialnej i podziału administracyjnego państwa, które bez wątpienia miały swój wpływ na rozwój samorządu terytorialnego na szczeblu gminnym i stanowią przedmiot opracowania.