Upośledzenie umysłowe jest zaburzeniem występującym przed okresem dorosłości, charakteryzuje się znacznym zaburzeniem funkcji po-znawczych i brakami w zachowaniach dostosowawczych. Dzieci z upośledzeniem umysłowym uczą się wolniej niż przeciętne dzieci i może potrwać dłużej, zanim nauczą się języka, zaczną rozwijać umiejętności społeczne, i dbać o swoje osobiste potrzeby, takie jak ubieranie czy jedzenie. Założono, że umysłowo upośledzeni uczniowie są niedostosowani społecznie i będą piętnowani. Postawiono również hipotezę, że dziewczęta i chłopcy będą się różnić w tym względzie. Pięćdziesiąt psychicznie opóźnionych w rozwoju uczniów (dziewcząt i chłopców z lekkim stopniem upośledzenia) ukończyło zmodyfikowany program. Wyniki analizy statystycznej wykazały, że u umysłowo opóźnionych uczniów stwierdzono umiarkowany poziom niedostosowania rówieśników, z czego u chłopców częściej niż dziewcząt zauważono napiętnowanie odmieńców. Co więcej, stopień wzajemnego niedostosowania skorelowany jest z napiętnowaniem tylko w grupie kobiet. Wyniki te zostały omówione w świetle hipotezy.