Problem zmian struktury demograficznej i alokacji zasobów ludności w kontekście rozwoju ekonomicznego państwa należy do rozważań w ramach redystrybucji dochodów, co odbywa się na bazie trzech zasadniczych płaszczyzn, a mianowicie: makroekonomicznej, systemu emerytalnego oraz prywatnych transferów dochodów w przypadku sektora gospodarstw domowych. Ogromne znaczenie w ramach wyżej wymienionych powiązań ma czynnik starzenia się społeczeństwa, gdyż jako proces prowadzi do narastania kwestii związanej z podziałem strumienia dóbr i usług (w wartości bieżącej), które wytwarzane są w procesie gospodarczym. Perspektywy występujące w tym zakresie są ograniczone ze względu na relację, jaka zachodzi pomiędzy liczbą osób pracujących i emerytów, dynamiką zmian, a także wartością dochodu narodowego. Zależności, jakie wówczas występują, definiowane są na podstawie międzypokoleniowej redystrybucji dochodów, co podkreśla problem związany z transferem międzypokoleniowym, ze szczególnym uwzględnieniem starzenia się ludności. Celem niniejszego opracowania jest zbadanie wpływu zmian struktury demograficznej ludności, ze szczególnym uwzględnieniem procesu starzenia się ludności, na gospodarkę narodową. W artykule wykorzystano dane Głównego Urzędu Statystycznego odnoszące się do sytuacji demograficznej w Polsce oraz prognozy ludności na 2035 rok.