Wielość stanowisk na temat potrzeby i roli autorytetu w edukacji można zredukować do dwóch poglądów: tradycyjnego i alternatywnego. Zgodnie z poglądem tradycyjnym autorytet („drogi mistrz”) przekazuje wiedzę WSGE | 59 i wartości, jest punktem odniesienia dla uczniów, którzy ufają mu i pragną naśladować. Pogląd alternatywny zaś głosi, że autorytet alternatywny („mistrz drogi”) nie przekazuje wiedzy, lecz ukazuje jej wieloznaczność, burząc zastane pewniki. Rozumienie autorytetu jako „mistrza drogi” można porównać do soczewki, w której ogniskują się różnorodne wątki myślowe kształtujące nie tylko to pojęcie, lecz także współczesne pojmowanie prawdy i dobra. Jeden z owych wątków myślowych to filozoficzna strategia dekonstrukcji. Jej celem jest ukazywanie wieloznaczności prawdy, która to wieloznaczność stała się specyficznym przymiotem czasów postmoderny. Efektem dekonstrukcji jest też alternatywne rozumienie autorytetu. Dekonstrukcję zaś można uznać za przejaw tzw. „myśli słabej”, która skutkuje „słabym” wychowaniem i kształceniem. Jej oznaką są negatywne zachowania uczniów świadczące o braku szacunku dla prawdy, cudzej własności, życia oraz zdrowia innych osób. Należy dodać, że tych wartości nie uczy „mistrz drogi”. Zadaniem autorytetu czasu postmoderny jest bowiem ukazywanie pluralistycznego świata różnic, nie zaś przekazywanie wiedzy, wartości czy norm postępowania. Przebywanie w przestrzeni oddziaływania „mistrza drogi” nie wpływa zatem korzystnie na integralny rozwój dzieci i młodzieży.