Celem artykułu jest analiza jakościowa diagnozy i zaspokajania specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów ze spektrum autyzmu (ASD) w szkołach wiejskich. Problem ten nabiera szczególnego znaczenia wobec rosnącej liczby diagnoz ASD oraz wyzwań organizacyjnych związanych z funkcjonowaniem placówek edukacyjnych w środowiskach defaworyzowanych. Badanie oparte na wypowiedziach 80 nauczycieli ujawnia szereg barier utrudniających efektywną realizację wsparcia. Do najważniejszych należą: ograniczony dostęp do specjalistów (psychologów, logopedów, terapeutów SI), ogólnikowe i mało użyteczne zalecenia zawarte w dokumentacji psychologiczno-pedagogicznej oraz niewystarczająca komunikacja pomiędzy szkołą, rodzicami i instytucjami wsparcia. Pomimo tych trudności nauczyciele wykazują się wysoką odpowiedzialnością, kreatywnością i elastycznością w tworzeniu własnych rozwiązań, często wykraczających poza formalne wytyczne. Strategie wsparcia obejmują m.in. indywidualizację procesu dydaktycznego, adaptację środowiska szkolnego, stosowanie materiałów wizualnych, wprowadzanie przerw sensorycznych czy budowanie współpracy z rodziną. Analiza podkreśla również rolę lokalnych społeczności i samorządów, które poprzez inwestycje w kadrę i infrastrukturę mogą realnie poprawić jakość edukacji. Wnioski artykułu wskazują na konieczność systemowych rozwiązań w zakresie kształcenia i doskonalenia nauczycieli, rozwijania interdyscyplinarnych zespołów wsparcia oraz wdrażania modeli edukacji inkluzyjnej, dostosowanych do specyfiki obszarów wiejskich. Badania potwierdzają, że skuteczna diagnoza i zaspokajanie potrzeb edukacyjnych uczniów z ASD wymaga współdziałania wielu podmiotów, a nie tylko wysiłków pojedynczych nauczycieli.