Przedmiotem artykułu jest charakterystyka instytucji korekty finansowej, nakładanej na jednostki samorządu terytorialnego za nieprawidłowości związane z realizacją projektów dofinansowanych ze środków unijnych. W publikacji dokonano klasyfikacji instytucji korekty finansowej, analizując unormowania umowne, łączące beneficjentów i instytucje przyznające dofinansowanie, jak również powszechnie obowiązujące uregulowania zawarte w prawie unijnych i krajowym. W konkluzji zaprezentowano pogląd, że korekta finansowa jest swoistą sankcję administracyjną za niewywiązanie się z obowiązków narzuconych przez UE, w związku z tym, że to od niej pochodzą środki na realizację określonych projektów i to ona wymaga szczególnej dbałości o sposób wydatkowania i rozliczania tych środków, co znajduje odzwierciedlenie w przepisach krajowych. Przepisy te wymagają wysokiej staranności beneficjentów, nakładając kary za niedopełnienie obowiązków, wynikających z zawartej umowy. Służą one nie tyle do naprawienia szkody, ile do dyscyplinowania beneficjentów do należytego wykonania zobowiązań kontraktowych.