PL EN
Wydawnictwo
WSGE
Wyższa Szkoła Gospodarki
Euroregionalnej
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (195-211)
Kwalifikacja prawna czynów o charakterze korupcyjnym – propozycja konstrukcji zarzutu
 
Więcej
Ukryj
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Znamiona przestępstwa z art. 231. k.k. słusznie zostały określone przez ustawodawcę w sposób ogólnikowy. Celem ustawodawcy formułującego w taki sposób powyższy przepis było ustanowienie takiego przepisu, pod który podpadałby wszelkie działania funkcjonariuszy publicznych polegające na przekroczeniu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązków, mające jednocześnie cechę działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Przypisanie funkcjonariuszowi publicznemu odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązków wymaga ustalenia w pierwszej kolejności treści i źródła obowiązków funkcjonariusza a następnie oceny, czy zarzucone zachowanie naruszyło któryś z tych zakazów. Klauzula subsydiarności z art. 231. § 4. k.k. stanowi, że gdy zachowanie sprawcy przekraczającego swe uprawnienia lub niedopełniającego obowiązku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej i działającego na szkodę interesu publicznego lub prywatnego wyczerp
 
REFERENCJE (20)
1.
Bednarzak J., Odpowiedzialność karna za przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i społecznych, „Nowe Prawo” 1968, nr 11.
 
2.
Gil A., Wróblewski M., Sytuacja prawna policjanta na gruncie prawa karnego (wybrane zagadnienia), [w:] J. Fiebig, A. Tyburska (red.), Bezpieczeństwo osobiste policjanta, Szczytno 2004.
 
3.
Górniok O., Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, [w:] A. Wąsek (red.), Kodeks karny. Część szczególna, tom II. Komentarz do art. 222 – 316, Warszawa 2006.
 
4.
Górniok O., Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, [w:] R. Góral, O. Górniok, Przestępstwa przeciwko instytucjom państwowych i wymiarowi sprawiedliwości, Rozdział XXIX i XXX kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa 2000.
 
5.
Hoc S., Odpowiedzialność karna za nadużycie władzy, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2005, nr 4.
 
6.
Huczek S., Odpowiedzialność karna a działalność jednostek samorządu terytorialnego – wybrane zagadnienia, „Biuletyn Informacyjny Regionalnej Izby Obrachunkowej w Bydgoszczy” 2005, nr 1.
 
7.
Kaczmarek T., z problematyki przekroczenia władzy w teorii i praktyce, „Nowe Prawo” 1960, nr 11.
 
8.
Kaczmarek T., Rozważania o przestępstwie i karze. Wybór prac z okresu 40-lecia naukowej twórczości, Warszawa 2006.
 
9.
Kallaus Z., Przestępne nadużycie władzy, Warszawa 1982.
 
10.
Prokuratura Krajowa, Biuro do Spraw Przestępczości Zorganizowanej, Ocena stanu zagrożenia i kierunki walki ze zjawiskiem korupcji w Polsce, [w:] Potrzebny jest Pakt Antykorupcyjny, Konferencja naukowa – 8 maja 2000 r. w Warszawie, w gmachu Sejmu RP, Instytut Problemów Bezpieczeństwa-Fundacja Naukowa Sojusz Lewicy Demokratycznej-Klub Parlamentarny, Warszawa 2000.
 
11.
Sawa-Szeliga M., Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego, Legionowo 2000.
 
12.
Spotowski A., Przestępstwa służbowe (nadużycie służbowe i łapownictwo w nowym kodeksie karnym), Warszawa 1972.
 
13.
Waszczyński J., o „korzyści majątkowej” w prawie karnym. Próba klasyfikacji, „Państwo i Prawo” 1981, nr 1.
 
14.
Wincenciak M., Ocena stanu prawnego w zakresie ścigania i wykrywalności korupcji w administracji publicznej w Polsce, „Samorząd Terytorialny” 2000, nr 4.
 
15.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 1974 r., Rw 1093/73.
 
16.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 1983 r., III KR 336/82.
 
17.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1983 r., IV KR 359/82.
 
18.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2003 r., WA 48/03.
 
19.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2004 r., WA 7/04.
 
20.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2005 r., WA 25/04,.
 
Journals System - logo
Scroll to top