PL EN
Wydawnictwo
WSGE
Wyższa Szkoła Gospodarki
Euroregionalnej
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (169-182)
Prawo do udziału w zgromadzeniach i stowarzyszania się osób zatrudnionych w służbie publicznej na podstawie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
 
Więcej
Ukryj
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Ewolucja orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w zakresie wolności zrzeszania się i strajku osób zatrudnionych w służbie publicznej powstała po opublikowaniu innych międzynarodowych dokumentów, w tym konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (dalej: MOP). Trybunał stwierdził, że wykładnia przepisów zawartych w tekście Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności powinna również uwzględniać inne dokumenty o znaczeniu międzynarodowym oraz praktykę krajów europejskich odzwierciedlającą ich wspólne wartości (Garlicki, 2010). Trybunał orzekający w przedmiocie swobody zrzeszania się i strajku osób zatrudnionych w służbie publicznej powołał się przede wszystkim na konwencje MOP nr 87 i 151. Pierwsza z nich opisuje zakres swobody zrzeszania się i ochrony praw związków zawodowych (prawo do rokowań grupowych, wspierania i ochrony pracowników oraz interesów pracodawców). Jego postanowienia dotyczą szerokiego grona pracowników zatrudnionych w sektorze prywatnym i publicznym. Ograniczenia dotyczące uczestnictwa w zgromadzeniach i stowarzyszeniach nie obejmują jednak urzędników publicznych (członków sił zbrojnych i policji). Jeśli chodzi o konwencję nr 151, ogranicza ona prawo do organizowania działań związków zawodowych przez pracowników publicznych na wysokich stanowiskach kierowniczych, pracowników objętych tajemnicą państwową, urzędników państwowych, np. osoby pracujące w ministerstwach. Za każdym razem gdy Trybunał bada sprawy w kontekście EKPC, odwołuje się do postanowień obu konwencji, aby stwierdzić, czy skarżące podmioty administracji publicznej są objęte ich przepisami.
 
REFERENCJE (7)
1.
Garlicki, L. (red.) (2010). Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Komentarz do artykułów 1–18, t. I, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
 
2.
Gronowska, B. (2011). Europejski Trybunał Praw Człowieka w poszukiwaniu efektywnej ochrony praw jednostki, Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa.
 
3.
Kamiński, I.C. (2015). Europejski Trybunał Praw Człowieka w roku 2014: czy to jeszcze ten sam trybunał?, „Polski Rocznik Praw Człowieka i Prawa Humanitarnego” nr 6, Olsztyn.
 
4.
Mana-Walasek, S. (2016). Korelacja autonomii jednostki z wolnością w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, „Przegląd Prawniczy Uniwersytetu Warszawskiego” rok XV, nr 2, Warszawa.
 
5.
Nowicki, M.A. (2008). Europejski Trybunał Praw Człowieka. Wybór orzeczeń, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska.
 
6.
Nowicki, M.A. (2009). Wokół Konwencji Europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska.
 
7.
Sanetra, W. (2006). Europeizacja prawa a źródła polskiego prawa pracy, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne” z. 6, Warszawa.
 
Journals System - logo
Scroll to top