PL EN
Wydawnictwo
WSGE
Wyższa Szkoła Gospodarki
Euroregionalnej
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (77-93)
Służba cywilna w ujęciu Strategii Zarządzania Zasobami Ludzkimi w Służbie Cywilnej do 2020 roku
 
Więcej
Ukryj
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Przedmiotem niniejszego opracowania była problematyka nowoczesnego zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej, usytuowanej w urzędach administracji rządowej. Podstawą zarządzania kadrami administracji rządowej są czynniki motywacyjne (ang. public service motivation – PSM), których główne założenia wspiera Strategia Zarządzania Zasobami Ludzkimi w Służbie Cywilnej do 2020 r. Celem opracowania było zbadanie, w jaki sposób Strategia wspiera rozwój kadr administracji rządowej na podstawie metodyki zarządzania zasobami ludzkimi. Metodą oddziaływania na kadry administracji w tym zakresie są szkolenia, indywidualne programy rozwoju zawodowego, system wynagrodzeń i awansów. Działania te służą wspieraniu sprawności instytucjonalnej państwa poprzez podniesienie jakości usług w urzędach administracji rządowej i kompetencji członków korpusu. Strategia znajduje także uzasadnienie w realizacji ustrojowych założeń służby cywilnej, zgodnie z którymi korpus służby cywilnej działa w celu zapewnienia zawodowego (profesjonalnego), rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa (art. 153 Konstytucji).
 
REFERENCJE (10)
1.
Armstrong M., Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategia i działanie, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków 1996.
 
2.
Czapiński J., Panek T., Stan społeczeństwa obywatelskiego. Diagnoza Społeczna 2015, Warunki i Jakość Życia Polaków – Raport, „Contemporary Economics” 2015, No. 9/4.
 
3.
Firlej K., Modele systemów zarządzania – model Leavitta i Wattermana w ujęciu holistycznym, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2007, https://depot.ceon.pl/bitstrea... systemów zarządzania – model Levitta i Wattermana.pdf?sequence=1&isAllowed=y (dostęp: 12.05.2021).
 
4.
Krok E., Zarządzanie wiedzą – zestawienie elementów koncepcji, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Studia Informatica” 2009, nr 23(541).
 
5.
Limański A., Drabik I., Ewolucja roli i znaczenia czynnika ludzkiego w zarządzaniu publicznym, [w:] M. Ćwikliński, M. Jabłoński, S. Mazur (red.), Współczesne koncepcje zarządzania publicznego. Wyzwania modernizacyjne sektora publicznego, Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej, Kraków 2016.
 
6.
Łukaszczuk A., Kształtowanie się modelu ustrojowego służby cywilnej w Polsce, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2014.
 
7.
Sajkiewicz A., Kapitał ludzki jako źródło wartości organizacji, [w:] A. Lipka i S. Waszczak (red.), Zarządzanie wartością kapitału ludzkiego organizacji, Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice 2007.
 
8.
Sidor-Rządkowska M., Zarządzanie zasobami ludzkimi w organizacjach komercyjnych i w administracji publicznej: Czego biznes może się uczyć od służby cywilnej?, „Zarządzanie Publiczne” 2018, nr 43(1).
 
9.
Sobocka-Szczapa H., Dobór pracowników – decyzja strategiczna firmy, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, Seria: Organizacja i Zarządzanie” 2014, z. 68, nr kol. 1905.
 
10.
Zieliński W., Efektywność ZZL w sektorze publicznym, „Zarządzanie Zasobami Ludzkimi” 2011, nr 3–4.
 
Journals System - logo
Scroll to top