ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (278-295)
Zaburzenia mowy u dzieci a działania prowadzone przez nauczycieli wychowania przedszkolnego. analiza zjawiska w świetle badań własnych
Więcej
Ukryj
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Prawidłowy rozwój mowy stanowi istotne znaczenie w prawidłowym kształceniu dziecka, budowaniu jego osobowości i ogólnym rozwoju. W związku z tym powszechnie uznanym faktem zwrócono uwagę na potrzebę kształtowania prawidłowego rozwoju mowy u dziecka i jego zaburzeń w aspekcie pracy pedagogicznej nauczycieli wychowania przedszkolnego. Obserwacje pedagogiczne w placówkach przedszkolnych podczas realizacji praktyk studenckich zmotywowały do podjęcia badań w celu określenia znaczenia pracy pedagogicznej nauczycieli w procesie wspierania prawidłowego rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym. Badania przeprowadzono w 2022 roku wśród 60 nauczycieli pracujących w placówkach przedszkolnych na terenie powiatu bialskiego. Wyniki badań pokazały różnorodność działań prowadzonyvh przez nauczycieli, szczególnie w zakresie diagnozy, wyborze ćwiczeń logopedycznych, indywidualizacji pracy z dzieckiem i współdziałaniaz rodzicami. Motywacja i współdziałanie nauczycieli z rodzicami, to jedne z kluczowych czynników warunkujących efektywność podejmowanych działań logopedycznych z dziećmi. Na podstawie analizy wyników badań sformułowano kilka istotnych rekomendacji, z których w przyszłości mogą skorzystać osoby zainteresowane wymienioną problematyką.
REFERENCJE (13)
1.
Demel, G. (2012). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP, s.271.
2.
Dykcik, W. (2009). Pedagogika specjalna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, s. 269, 271.
3.
Gałkowski, T., Jastrzębowska, G. (2003). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. Zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i dorosłych. T. 2. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
4.
Kaczmarek, L. (1988). Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie.
5.
Grabias, S. (1997). Mowa i jej zaburzenia. Audiofonologia, Tom X, s.9 – 36.
6.
Grabias, S. (red.). (2001). Zaburzenia mowy. T.1. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, s.270.
7.
Grabias, S. (red.). (2015). Logopedia, standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
8.
Gunia, G. (2010). Terapia logopedyczna – dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Wybrane problemy teorii i praktyki surdologopedycznej. Kraków: Wydawnictwo Impuls, s.104.
9.
Łobocki, M. (2000). Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
10.
Minczakiewicz, E. M. (2000). Logopedia. Mowa – rozwój – zaburzenia – terapia. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej,s.65.
11.
Minczakiewicz, E. M. (2017). Dyslalia na tle innych wad i zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Konteksty Pedagogiczne, 1(8)/2017, s. 149–169. DOI: 10.19265/KP.2017.018149.
12.
Ostapiuk, B. (2002). Dziecięca artykulacja czy wada wymowy – między fizjologią i patologią. Logopedia, Tom 31, s. 95–156.
13.
Sołtys-Chmielowicz, A. (2008). Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Impuls, s.62.