W niniejszym artykule poddano analizie obowiązywanie zasady domniemania niewinności w prawie polskim oraz w prawie międzynarodowym. Zasada ta oznacza, że oskarżonego uznaje się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Zasada ta stanowi obecnie jedną z podstawowych gwarancji ochrony praw oskarżonego, oraz (co zasługuje na szczególne podkreślenie), jest jedyną praesumptio iuris, która we współczesnym postępowaniu karnym uzyskała status zasady procesowej, i to rangi konstytucyjnej. Niestety teoria a praktyka odnośnie przestrzegania (przez polityków, osoby fizyczne nie pełniących funkcji publicznych, blogerów, tworzących i komentujących posty w mediach społecznościowych, organy władzy publicznej i szerokorozumiane media) zasady domniemania niewinności, to często dwa różne stany. Co niedopuszczalne to najczęściej nie tylko politycy, ale i reporterzy telewizyjni i radiowi przesądzają w sprawozdaniach, reportażach i felietonach o wyniku niezakończonego procesu. Tak więc często zasada domniemania niewinności przegrywa ze średniowieczną zasadą domniemania winy oskarżonego. Artykuł uwzględnia stan prawny obowiązujący na dzień 01 czerwca 2025 r.